Arusha, Tanzania Afspraken

31 maart 2017 - Arusha, Tanzania


30 maart
We smikkelen van onze maaltijdsalade bij Picasso, een populaire lunchroom hier in Arusha voordat we het ziekenhuis In Arusha bezoeken.
Leonie heeft een afspraak gemaakt met Dr. Anna voor het maken van foto's. 
De website Volunteer in Tanzania dient te worden geüpdate met foto's om zodoende een impressie te geven van hun toekomstige werkplek. 
Vrijwilligers met een medische achtergrond kunnen in het ziekenhuis ondersteuning bieden waar nodig. 
Het is erg druk bij de prikpoli en het uitgiftepunt voor medicijnen. Toch is het enige wat je hoort het gehuil van kinderen. We voelen ons een voyeur als we worden rondgeleid en Leonie haar plaatjes schiet. Onze Tanzaniaanse begeleidster en de opmerkingen van Leonie in Swahili maakt dat weer goed.
Voordat Leonie en Tarloch in dit huis trokken hebben ze 6 maanden in een schattig van bakstenen opgetrokken huisje gewoond. Er dient nog wat zakelijk te worden afgerond. De eigenaar, een Amerikaan die hier 30 jaar woont, en met een Tanzaniaanse is getrouwd, wacht ons eind van de middag op. Ik ken het huisje alleen van foto's en ben erg benieuwd...
We rijden eerst even langs het postkantoor om 'n pakje op te halen. Het is inmiddels spitsuur en er wordt gewerkt aan de verbreding van de rondweg. Het blijft bewonderenswaardig hoe Leonie de grote Nissan X-trail door het verkeer manoeuvreert.
We rijden langs een grote afgraving waar vroeger graniet gedolven is. Men is daarmee gestopt ivm instortingsgevaar. Tot grote ergernis van omwonenden wordt deze plek gebruikt om afval in te dumpen. Verbodsborden met waarschuwing voor hoge boete op illegaal dumpen helpen niet omdat er niet gehandhaafd wordt.
De eigenaar ontvangt ons hartelijk en laat vol trots zijn 'experiment' aan ons zien waar hij 20 jaar aan gebouwd heeft. Het is een schattig huisje maar niet erg bewoners-vriendelijk omdat de muren niet zijn afgewerkt wat veel stof veroorzaakt. 
Het is al donker aan het worden als we huiswaarts gaan. Bij een van de kruisingen passeert niet alleen verkeer maar ook een hele grote groep maasai, gewapend met stokken, die in een ritmische draf de wijken intrekken op zoek naar jongens die besneden moeten worden. Dit gaat op de meest primitieve manier....
 

Foto’s

4 Reacties

  1. Mieke Verstraate:
    1 april 2017
    Leuk om te lezen Sieta.
  2. Marie-Antoinette:
    1 april 2017
    Lieve schatten, Vooral die rolstoel doet de deur dicht. Hoe creatief kun je zijn. In mijn begin jaren als ergotherapeut maakten we ook nog veel hulpmiddelen zelf van bijvoorbeeld elektriciteitsbuis en een piepenbuuger. Goed te horen hoe jullie genieten. Was er graag bij, dat snappen jullie. Deze week heb ik met Ruud zijn bolide door Nederland gereden voor stagebezoeken. Nu even bijkomen in het zonnige Maastricht.
  3. Hetty:
    3 april 2017
    Hoe klinkt goedendag op z'n Swahili Leonie. Is dat een soort dialect zoals wij hier hebben. Het echte nijmeegs b.v. Heb je een foto van de Masai gemaakt sieta.
    Heel veel plezier daar en werk ze weer door Leonie en tarloch te helpen.
    Geniet er van. Ben best jaloers.
  4. Sieta:
    6 april 2017
    Hoi Hetty en Marie-Antoinette,
    Goedendag = siku njema (swahili). Foto van de Maasai kon ik niet maken; het was al te donker.